Flemming Rose publiceert 12 cartoons met de profeet Mohammed in zijn krant. Wat de Deen onvoldoende realiseert is dat de gemiddelde moslim de satire wel begrijpt en misschien wel om kan lachen, als niet de profeet was afgebeeld. De cartoons kwetsen de gelovige moslims tot diep in hun ziel. De cartoon rel wordt een mediahype. Op die manier worden de relevante betekenissen van de cartoons vergeten. Nieuw aan de mediahype is dat het een nieuwe mediahype is: het speelt op een groot aantal platforms af die zo goed als real-time met elkaar verbonden zijn.
Sinds het midden van de twintigste eeuw worden de kranten en het tijdschriften de logische verlengstukken van deze maatschappelijke ontwikkeling. Aan het eind van de twintigste eeuw ontstaat er naast de beeld- en leescultuur ook een digitale cultuur. Die digitale cultuur heeft als eigen medium het Internet.
De samenleving individualiseert in een hoog tempo; sociale instituties gebaseerd op collectiviteit, kwijnen weg. De individualisering staat erupties van collectief mediagedrag, ook wel bekent als hypes, niet in de weg. De hypes worden juist heftiger, minder voorspelbaar en oncontroleerbaar. Dit is wat de socioloog Zygmunt Bauman het leven in een ‘vloeibare moderniteit’ noemt.
Authenticiteit is wat jongeren van de media verwachten. Nep, en dat is de derde paradox van de digitale cultuur, is niet altijd genoeg.
Mijn blogadres is: http://dannystijl.blogspot.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten